Gören Göz Lal Olamaz
Yıllar öncesine dönüldü. Dönmek iyi midir, kötü müdür bilmeden… Bilinebilirdi aslında. Dönen bazen acının katmerlisini yaşatır bazen bir zamanların vazgeçilmez güzelliğini. Dil yuvarlanır önce. Söz dolanır dile. Bazen ne dediğini bilir; bazen de ortaya saçılmış sözcükler topluluğu kalır sadece. Dil yuvarlanınca kendisini ifade edemez; yanlışı, doğruyu tarif edemez. Lal olur yani. Tutulan dil, duyguyu hapseder. Hapsolan duygu kendine bir yol arar. Bazen bulur bazen bulamaz. Kendine yol bulan dil, serpilir. Şarkı olur, ağıt olur çağlar. Gerçek olur, görünür kılar olanı biteni. Daldan dala konan kuş misali heyecanlıdır. Dil kendini bilirse masal olur, ninni olur. Çocukların gıdası olur. Herkesin kapısı olur. Dile kelepçe vurulursa sansür olur, gerçeği görmez. Söz, "yalan" olur. Gözün gördüğü gerçek olur, gözün gördüğünü gönül de görür. Gönül kör değilse dışa vurur duygusunu. İşte Uludere’de gören göz, dile gelir. Gören göz bazen de vurur. Bile bile öldürür insanı. Ancak ne